Lustereczko powiedz, mi kto jest najważniejszy w świecie.
Kreuje, swoją rzeczywistość na podstawie tego, jak na poziomie nieświadomy traktuje samą siebie.
Pewność i zaufanie do siebie, stawianie siebie blisko oraz widzenie kim jestem, co znaczę dla siebie, co znaczę w życiu i w jakim kierunku zmierzam.
Pokazuje mi to jakie mam przekonania, wzorce w relacji z bliskością oraz co uważam za możliwe i niemożliwe dla siebie.
To, kim się czuje, pokazuje mi odbicie w relacjach bliskimi mi osobami, w jaki sposób jestem traktowana przez innych.
Nikt nie może mnie zranić ani umniejszyć bez mojego nieuświadomionego pozwolenia czy zgody.
Kiedy daję, za dużo zaangażowania i energii to dopasowuje się do drugiej osoby, a ona w lustrze pokazuje mi czego mam nauczyć się oraz czego mam za dużo, a czego za mało.
Jakie wzorce i przekonania mogą stać za tym, że daję z siebie tak dużo?
[Nie zasługuje na miłość].
Czy może muszę; [zasługiwać na miłość] i muszę dużo robić, żeby ja dostać?
Nic nie muszę, wystarczy, że jestem.
A może zakładam, że; coś jest niemożliwe dla mnie, żeby coś dostać i przyjmować dlatego, że jestem.
[Nie zasługuję na obfitość].
Nic nie muszę, wystarczy, że jestem.
Kiedy ważna dla mnie osoba stawia mnie na ostatnim miejscu, w lustrze widzę odbicie, że ja sama stawiam, siebie daleko gdzie powinnam siebie postawić jako priorytet.
Jaki mam, poziom zaufania do samej siebie stawiając siebie za daleko?
Bardzo niski [strach, lęk, wstyd].
Czy ufam sobie, czy mam w sobie odpowiedni poziom energii?
Wszystko manifestujemy w życiu, przyciągamy swoje doświadczenia na poziomie swoich wewnętrznych uczuć. Energia przyciąga energie, więc warto, się zastanowić co czuję do siebie samej, gdzie jest moje miejsce, jakie jest moje środowisko i otaczający mnie ludzie w moim kręgu.
Wstyd-jest najniższą wibracją, co przyciąga kolejne doświadczenia.
Kiedy stawiam innych przede mną, co się za tym kryje?
A może chcę być zauważona i zasłużyć sobie na miłość.
Może sama czuję się nie ważna, niechciana co jest konsekwencja dalszych reakcji w życiu.
Może myślę, że jest być niemożliwe najważniejszą, ponieważ nigdy nie było tak w moim życiu, nie znałam takiego uczucia.
Myślenie dziecka, które wychowywane było bez wspierających wzorców.
Partner, który nie stawia swojego partnera na pierwszym miejscu — w lustrze pokazuje, że jakiej części należy się przyjrzeć [dlaczego nie jestem dla niego najważniejsza?], co pokazywał mi tata?
Partner, który nie widzi potrzeb partnera — w lustrze pokazuje mi, że jestem niewidzialna. Dziecko tak zobaczyło i w to uwierzyło, bo rodzice nie widzieli jego potrzeb.
Partner, który nie potrafi się określić co dalej? – w lustrze pokazuje mi, że być może ja nie potrafię się określić co dalej. Brak wiary do siebie ludzi i wszechświata, bo uwierzyłam jako dziecko, że nie zasługuję na szczęście.
Kim jesteś, co znaczysz, co chcesz w swoim życiu?
Jaka jest twoja historia, która poprowadziła cię do tego miejsca, ale zrozumienie i jej pozwala dalej iść z lekkością. Nie muszę już karmić swojego ego zewnętrzną iluzją, natomiast wiem, że piękno wewnętrzne jest, w oku obserwatora co raduje moje serce.
Żyć w zachwycie, zrobić arcydzieło swojego życia, mieć odwagę spełniać swoje marzenia i dzielić się ze Światem swoimi talentami.
Partner to ja wypchnięta na zewnątrz.
W partnerstwie służymy; widzieliśmy ciemne strony, a teraz czas na jasne.
Wewnątrz na zewnątrz.
