Była sobie kiedyś babcia, która miała dwóch wnuków: Kacpra i Bartka. Kacper i Bartek byli zupełnie różni, mieli inne zainteresowania, inne upodobania i różne podejście do życia.
Kacper uwielbiał chodzić boso. Czuł, że ziemia pod stopami daje mu siłę i zdrowie. Bartek natomiast nigdy nie chodził boso, ponieważ mama zawsze mówiła mu, że zimne podłogi mogą zaszkodzić jego zdrowiu.
Kiedy padał deszcz, Kacper uwielbiał tańczyć na ulicy i cieszyć się każdą kroplą deszczu. Bartek bał się przeziębienia i nigdy nie opuszczał domu, gdy zaczynało padać deszcz.
Kacper uwielbiał wspinanie się na drzewa, czuł, że jest wolny i potrafi przetrwać każdą trudność. Bartek natomiast bał się wysokości i nigdy nie wspinał się na drzewa, bo bał się upaść i zrobić sobie krzywdę.
Kiedy Kacper nauczył się jeździć na rowerze, czuł się bardzo dumny i zdawał sobie sprawę, że potrafi osiągnąć wszystko, co sobie wymarzy. Bartek nie chciał uczyć się jeździć na rowerze, bo bał się, że sobie zrobi krzywdę.
Babcia obserwowała swoich wnuków i zawsze chciała, aby byli szczęśliwi. Kiedy zobaczyła, jak Kacper chodzi boso, powiedziała mu, że to bardzo zdrowe i daje mu dużo siły. Gdy zobaczyła, że Bartek zawsze nosi kapcie, powiedziała mu, że czasami warto odważyć się na coś nowego.
Kiedy Kacper tańczył w deszczu, babcia powiedziała mu, że warto czasami pozwolić sobie na szaleństwo i cieszyć się każdą chwilą. A gdy Bartek bał się deszczu, powiedziała mu, że czasami warto odważyć się i zrobić coś, czego się boimy.
Kiedy Kacper wspinał się na drzewa, babcia chwaliła go za odwagę i mówiła, że warto czasami ryzykować, by osiągnąć coś wspaniałego. A gdy Bartek bał się wysokości, powiedziała mu, że warto czasami pokonać swoje lęki, by odkryć nowe możliwości.
Kiedy Kacper nauczył się jeździć na rowerze, babcia była bardzo dumna z niego i mówiła, że warto próbować i nie bać się niepowodzeń. A Bartkowi powiedziała, że czasami warto zaryzykować, by poznać swoje możliwości.
Babcia uśmiechnęła się do swoich wnuków i powiedziała: „Widzę, że oboje jesteście bardzo mądrzy i każdy z Was ma swoje spojrzenie na życie. To jest wspaniałe, bo każdy z nas jest inny i ma swoje indywidualne potrzeby i marzenia.”
Następnie potem dodała: „Jednak nie wszystko, co słyszycie, jest prawdą. Słuchajcie uważnie i analizujcie informacje, zanim zdecydujecie, co jest dla Was najlepsze. Jeśli chodzi o chodzenie boso, to faktycznie może to być zdrowe, ale zawsze pamiętajcie, aby nie chodzić po niebezpiecznych terenach, gdzie można sobie zrobić krzywdę. Co do kapci, to oczywiście można w nich chodzić, ale czasami warto spróbować czegoś innego i odkryć nowe doznania, jak chodzenie boso lub w sandałach. A tancerzom powiem, że tańczenie w deszczu to jedno z najwspanialszych doznań, jakie może dać nam natura, a i nie przeziębimy się, jeśli ubierzemy się odpowiednio. A wspinanie się na drzewa może być świetną zabawą, ale zawsze trzeba pamiętać o bezpieczeństwie i nie ryzykować, kiedy nie mamy odpowiednich umiejętności.”
Babcia uśmiechnęła się do swoich wnuków i powiedziała: „Pamiętajcie, drodzy wnukowie, że życie to wspaniała przygoda, ale warto czasami słuchać dobrych rad i próbować nowych rzeczy, aby odkryć swój własny świat pełen możliwości.”
Wnukowie uważnie słuchali rad babci i zastanawiali się, co dla nich jest ważne. Jeden z nich, który zawsze chodził w kapciach, zaczął myśleć, że może warto spróbować chodzenia boso, bo może to faktycznie przynieść mu korzyści dla zdrowia. Drugi z kolei, który zawsze bał się tańczyć w deszczu, zastanawiał się, czy to nie jest tak, że to właśnie strach powoduje, że przeszkadza mu w doświadczaniu piękna chwili.
Obaj wnukowie zrozumieli, że słuchanie rad innych ludzi jest ważne, ale nie oznacza to, że muszą robić dokładnie to, co im mówią. Ważne jest, aby słuchać swojego serca i próbować nowych rzeczy, aby odkryć swoje pasje i marzenia. Babcia zawsze chętnie ich wspierała i dawała dobre rady, ale zawsze zostawiała im swobodę wyboru.
W końcu obaj wnukowie nauczyli się, że życie to nie tylko słuchanie innych, ale także odkrywanie własnej drogi i podejmowanie decyzji zgodnie z własnymi przekonaniami. A kiedy się po raz kolejny spotkali z babcią, z uśmiechem na twarzy opowiadali o swoich nowych przygodach i pasjach, z dumą pokazując, jak wiele już nauczyli się na własnych błędach i doświadczeniach.
Babcia uśmiechnęła się z dumą i powiedziała: „Jesteście wspaniałymi wnukami, którzy potrafią słuchać swojego serca i odkrywać świat w swoim własnym tempie. Niech wasze marzenia i pasje zawsze prowadzą was przez życie, a ja będę tu, aby was wspierać i dawać dobre rady.”
Wewnątrz na zewnątrz.
