Idę swoją drogą

Idę swoją drogą,
każdy krok to wdzięczność,
delikatny szept serca,
które słucha, jak ciało odpowiada.

Zatrzymuję się czasem,
by poczuć więcej,
by zauważyć,
jak wiele piękna mieści się
w jednej chwili.

W ciszy zanurzona,
wysłuchująca głosu wewnętrznego,
odnajduję drogowskazy,
których nie widać oczami,
lecz czuje się je duszą.

Intencja, wraz z oddechem,
wysłana do Wszechświata,
z wdzięcznością
została mi podarowana z powrotem —
w formie znaków, ludzi, chwil,
które przychodzą we właściwym czasie.

Oczami wyobraźni widzę
i odczuwam w ciele to,
co tworzy nowe, własne drogi.
To wizja, która wibruje w moim wnętrzu,
nadając kierunek każdemu krokowi.

Z ufnością oddycham,
bo wiem – to najpiękniejsza przygoda życia.
Tworzę je…
z lekkością, z radością,
z tą cichą pewnością,
że wszystko dzieje się po coś.

W tej miękkiej energii
świat maluje się moimi barwami.
Uśmiecham się do życia,
a ono –
odwzajemnił mój uśmiech,
jak wierny przyjaciel,
który zawsze był blisko.

Kliknij tutaj, masz dostęp do mojego bloga-

Wewnątrz na Zewnątrz

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *