Wyobraźnia mojej duszy
Czuję to miejsce, jestem tutaj,
woła mnie jego magia nieodkryta.
Widzę to piękno, co ukazuje mi,
potencjał, który się rozwija skrycie.
widzę blask, co odbija z oddali.
Za wdzięczność i połączenie ze sobą,
z wszechświatem, co się w marzeniach mieści.
Kiedy niewidzialne staje się widzialne,
to fantastyczna podróż z głębi duszy.
Nogi w słonej wodzie namoczone,
zapach portu unosi się w powietrzu.
Niebo błyszczące znaki pokazuje,
promienie słońca ciało otulają.
Chmury przewijające opowieści snują,
ja jestem tutaj i moje serce się raduje.
Ciało relaksuje, nakarmione uczuciami wdzięczności,
połączone z sobą, miejscem i wszechświatem.
Życie woła, podróż się rozwija,
odgłosy ptaków budzą o poranku.
Wyobraźnia to dar, tu podróż się zaczyna,
w tej chwili, w tej przestrzeni, dusza moja się wyłania.
Szum wód w uszach brzmi,
fale delikatnie pieszczące brzeg.
Myśli swobodnie po wodach płyną,
serce spokojne, jak cichy dźwięk.
Światłem gwiazd drogę oświetlam,
w ciemnościach odnajduję swój szlak.
Ziemia, niebo, wody – jedno stają się,
w tej harmonii odnajduję się tak.
Klikając w ten link jest dostęp do innych moich wierszy;
Wewnątrz na Zewnątrz
