Mama martwiła się o tatę,
Córka nauczyła się martwić,
W swoich relacjach martwi się o partnerów,
Martwienie stało się częścią jej życia.
Mama miała żal do taty,
Córka nauczyła się odczuwać żal,
Raz do taty, raz do mamy,
A żal towarzyszył jej przez całe życie.
W dorosłości miała żal
Do mamy, taty, partnerów,
Do życia i do siebie.
Mama przy tacie czuła samotność,
Córka wyczuwała smutek mamy,
I smutek taty,
W dorosłym życiu czuje samotność w swoim związku.
Mama nie czuła się bezpiecznie,
Córka nauczyła się radzić sama,
W dorosłości nie otrzymuje wsparcia
I nie potrafi go przyjąć.
Mama wszystko załatwiała sama,
Córka widziała, że tata jest słaby,
A w dorosłości spotyka słabych mężczyzn.
Lecz gdy nieświadome staje się świadome,
Córka dostrzega to, co skryte było w cieniu,
Poznaje prawdę, co rządziła jej losem,
I w uświadomieniu leczy schemat rodzinny.
Zaczyna stawiać granice,
Uczy się wsparcie przyjmować i dawać,
Nie powiela już matki, nie unika ojca,
Córka wyzwolona — przerwała cykl pokoleń.
Kliknij tutaj, masz dostęp do mojego bloga-
Wewnątrz na Zewnątrz
