Gdy zamykam oczy, odpływam cicho,
Do krainy snów, gdzie serce bije nisko.
Lekkość duszy, uniesienie bez granic,
W inną krainę, gdzie cisza jest muzyką.
Otulam się wnętrzem, co tęsknotą woła,
Przy sobie jestem, spokój oddechu kołem się toczy.
Mózg na odpoczynek, w cienie się oddala,
Czas tylko mój, w sennej opowieści rola.
Patrzę na sceny, co sen mi układa,
Gdzie jestem, co czuję, jak serce odpłynęło daleko.
Kreatywność budzi się, kiedy ciało się relaksuje,
Inspiracja w snach, jak malarz co płótno maluje.
Lecz gdy emocje budzą, niepokój się wkrada,
I ciało się kurczy, w strachu sceny płyną.
To cień mój się ukazuje, w tych chwilach niepewnych,
Co ukryte, to na jaw w snach wyłania.
W ciszy przed snem, gdy zamykam oczy,
I na to, co ważne, myśli skupiam mocni.
Z zaufaniem prośbę w noc wysyłam cicho,
By sen mi objawił, co dusza chce poznać głęboko.
Rozkoszuję się spokojem, w miękkości chmur,
Każdy oddech to wędrówka po bezkresie turkusów.
Płynę z prądem gwiazd, co ścieżkę rozświetlają,
Senne marzenia, gdzie przestrzeń jest otwarta.
Widzę jak na jawie, w czym tkwi problem,
Teraz tam jest skierowana uwaga i widzę, czemu mam się przyjrzeć.
Odkrywam prawdy głęboko skrywane,
W snach moich obrazy klarownie malowane.
Gdy świt barwi niebo na różowo,
Z sennej podróży powracam powoli.
Z nową mądrością, świeżo odkrytą,
W dzień nowy wkraczam, dusza jest gotowa.
Zapraszam na Bloga gdzie można inspirować się innymi moimi wierszami; Kliknij Tutaj-
Wewnątrz na Zewnątrz
Pingback: "Śnienie jako terapia emocjonalna'' - Wewnatrz na Zewnatrz
Pingback: Wędrowcy Nocy: Jak Sny Odkrywają Ukryte Emocje, Konflikty i Programy Rodzinne - Wewnatrz na Zewnatrz