W moim wnętrzu cisza spoczywa głęboka,
Zanurzam się w niej, czuję jej mądrość i moc.
Patrzę na lekcje, co przyszły do mnie,
Usiądźmy w ciszy, by odkryć jej tajemnicę.
W milczeniu serca emocji głos słychać,
Wnętrze wskazuje drogę do ich korzeni, tajemniczych łon.
Czuję jak dziecko, które otwiera oczy,
Oddycham głęboko, wypuszczając z siebie ból.
W ciszy siedzi teraz dorosły umysł,
Obejmuje wszystko, co było, już minęło.
Nie steruje nim już to, co kiedyś raniło,
Zrozumienie daje mu wolność, którą szukało.
Ranę zaszywa, stając się wolnym człowiekiem,
Teraz wybór należy do mnie – co dalej, czego szukać wciąż.
Patrzę w głąb siebie, do swojego wnętrza,
Z nim na zawsze, teraz i potem,
Razem wędrować przez życia będę.
To ja, Twoja podróżniczka dusza,
Która tego doświadczyła, woła Ciebie.
Popatrz na mnie z miłością, zaopiekuj się mną,
Uporządkuj moje wnętrze, ocal od zgiełku trosk.
Na bezdrożach duszy, odkrywam nowe ścieżki,
W półcieniu nieznanego odnajduję pokój.
Echo przeszłości rozbrzmiewa cicho,
W ciszy, która rozjaśnia to, co mroczne.
Pomiędzy słowami, gdzie przestrzeń otwarta,
Znajduję klucz do zamkniętych drzwi.
Odkrywam siebie, w tej ciszy, która mnie wzmacnia,
Gdzie każdy oddech to nauka, każdy moment – dar.
Zapraszam, kliknij w ten link- tutaj więcej moich wierszy;
Wewnątrz na Zewnątrz
