Jeśli w naszym życiu często napotykamy sytuacje, w których nic nie przychodzi z lekkością i łatwością, a my czujemy się, jakbyśmy kręcili się w kółko, doświadczając tych samych powtarzających się wzorców, warto zatrzymać się i zastanowić. Może powinniśmy spojrzeć głębiej i zapytać: w czyich butach idę? Czyje niespełnione marzenia dźwigam na swoich barkach?
Czy wolno mi być naprawdę sobą?
To pytanie jest niezwykle istotne, ponieważ często nieświadomie przejmujemy niezałatwione sprawy, emocje czy traumy naszych przodków. Te nieuzdrowione doświadczenia mogą wpływać na nasze życie, powtarzając się w różnych formach, dopóki ktoś nie zdecyduje się przerwać tego cyklu. Zrozumienie, że te trudności nie zawsze są wyłącznie nasze, pozwala nam spojrzeć na nie z innej perspektywy i podjąć kroki w kierunku uzdrowienia.
Kiedy uświadamiamy sobie, że nosimy w sobie ciężar przeszłości, możemy zacząć pracować nad tym, aby go zrzucić. To wymaga odwagi i gotowości do stawienia czoła trudnym emocjom, ale jest to kluczowe dla naszego rozwoju i wolności. Przez podjęcie tego wyzwania nie tylko pomagamy sobie, ale również przerywamy łańcuch, który mógł ciągnąć się przez pokolenia.
Dlatego tak ważne jest, aby się zatrzymać, spojrzeć w głąb siebie i zrozumieć, co naprawdę nas hamuje.
Kliknij w ten link, przeczytaj o ”Przełamywanie Rodzinnych Schematów”
Pozwólmy sobie być sobą
Pozwólmy sobie być wolnymi od obciążeń przeszłości, i zacznijmy pisać własną historię. W ten sposób nie tylko zmieniamy swoje życie, ale także wpływamy pozytywnie na przyszłe pokolenia, dając im przykład odwagi i autentyczności.
Patrzenie z perspektywy ustawień systemowych ukazuje często powtarzającą się dynamikę: niespełnienia się naszych rodziców i przenoszenia ich oczekiwań na nas. My, jako dzieci, na poziomie nieświadomym przyjmujemy to na siebie. Dopiero kiedy mamy już dość, siadamy do tematu i zauważamy te powtarzające się wzorce. Zadając sobie pytanie: „Czy wolno mi być sobą?”, otwieramy drzwi do prawdziwej wolności i autentyczności.
Wewnątrz na Zewnątrz
